نوع مقاله : مقاله علمی
نویسندگان
1 گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
2 گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، دانشگاه تهران (پردیس فارابی)، قم ، ایران
چکیده
هدف: این پژوهش با بررسی مصادیق «استنادناپذیری ایرادات در برابر اشخاص ثالث» در قانون بیمه شخص ثالث مصوب ۱۳۹۵، ضمن مطالعه تطبیقی با حقوق فرانسه، به واکاوی «اصل استنادناپذیری ایرادات در بیمه شخص ثالث» در حقوق ایران پرداخته تا به قاعدهای اصطیادی دست یابد که با جمع شرایط در موارد تردید بهکار گرفته شود.
روش شناسی: پژوهش حاضر با استفاده از شیوه کتابخانهای و مراجعه به متون قانونی و روش تحلیلی-توصیفی به مطالعهای تطبیقی حقوق ایران و حقوق فرانسه در خصوص بیمه شخص ثالث پرداخته است.
یافته ها: با توجه به ماهیت قراردادی رابطه بیمهگر و بیمهگذار، اصولاً مسئولیت بیمهگر در برابر زیاندیده باید در حدود قرارداد بیمه و مسئولیت بیمهگذار تحلیل شود. بهگونهای که بیمهگر بتواند برای رفع مسئولیت خود به ایرادات مربوط به قرارداد استناد نماید. در حالی که در قانون بیمه اجباری، خسارات وارده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه مصوب ۱۳۹۵، مصادیق متعددی یافت میشود که بهرغم وجود ایرادات قراردادی، بیمهگر مسئول جبران خسارت اشخاص ثالث دانسته شده است. درواقع ایرادات قراردادی بیمهگر با بیمهگذار در برابر اشخاص ثالث قابل استناد نیست و بیمهگر همچنان مسئولیت دارد.
نتیجه گیری: قاعده استنادناپذیری ایرادات در بیمه اجباری اشخاص ثالث که با الهام از حقوق فرانسه در دیگر کشورها دیده میشود، با استقراء در قانون بیمه شخص ثالث مصوب 1395 در حقوق ایران نیز اصطیاد میگردد و در موارد تردید میتواند بهکار گرفته شود.
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
Analysis of the principle of "inopposability of exceptions against third parties" in the law of compulsory insurance of the accidents caused by vehicles
نویسندگان [English]
- S. Mohseni 1
- S.H. Tahami 1
- M. Robati 2
1 Department of Private Law, Faculty of Law and Political Science, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran
2 Department of Private Law, Faculty of Law and Political Science, Tehran University (Farabi Pardis), Qom, Iran
چکیده [English]
Objective: This study seeks to study the examples of "inopposability of exceptions against third parties" in the Third Party Insurance Law adopted in 2016, by comparative study with French law, to analysis the "principle of inopposability of exceptions in third party insurance" in Iranian law with inductive method and to achieve an extractive principle that can be applied with a combination of conditions in cases of doubt.
Methodology: The present study is a comparative study between Iranian law and French law regarding to the third party insurance, which has been compiled using the library method and referring to legal texts and doctrine in an analytical-descriptive method.
Findings: Considering the contractual nature of the relationship between the insurer and the insured, in principle, the insurer's liability to the injured party should be analyzed within the limits of the insurance contract and the insuring party's liability, in such a way that the insurer can rely on the exceptions related to the contract to relieve its liability. While in the Compulsory insurance law for damages to third parties due to accidents caused by vehicles approved in 2016, there are several examples that despite the contractual exceptions, the insurer is responsible for compensating third parties. In fact, the insurer's contractual exceptions cannot be opposable against third parties, and the insurer remains liable.
Conclusion: The rule of inopposability of exceptions in compulsory third party insurance, which is now seen in other countries inspired by French law, is also introduced in Iranian law by induction in the third party insurance law approved in 2016, and can be used in doubts.
JEL Classification: G22, K49, K12
کلیدواژهها [English]
- Compulsory Insurance Law
- Vehicle Accidents
- Third Parties
- Inopposability of Exceptions
نامه به سردبیر
سردبیر نشریه پژوهشنامه بیمه، هرگونه پیشنهاد و انتقاد دیگر نویسندگان و خوانندگان را در خصوص نقد و بررسی این مقاله مندرج در سامانه نشریه را ظرف مدت 3 ماه از تاریخ انتشار آنلاین مقاله در سامانه و قبل از انتشار چاپی نشریه، به منظور اصلاح و نظردهی امکان پذیر نموده است.، البته این نقد در مورد تحقیقات اصلی مقاله نمی باشد.
توجه به موارد ذیل پیش از ارسال نامه به سردبیر لازم است در نظر گرفته شود:
[1] نامه هایی که شامل گزارش آماری، واقعیت ها، تحقیقات یا نظریه پردازی ها هستند، لازم است همراه با منابع معتبر و مناسب همراه باشد، اگرچه ارسال بیش از زمان 3 نامه توصیه نمی گردد.
[2] نامه هایی که بجای انتقاد سازنده به ایده های تحقیق، مشتمل بر حملات شخصی به نویسنده باشند، توجه و چاپ نمی شود.
[3] نامه ها نباید بیش از 300 کلمه باشد.
[4] نویسندگان نامه لازم است در ابتدای نامه تمایل یا عدم تمایل خود را نسبت به چاپ نظریه ارسالی نسبت به یک مقاله خاص اعلام نمایند.
[5] به نامه های ناشناس ترتیب اثر داده نمی شود.
[6] شهر، کشور و محل سکونت نویسندگان نامه باید در نامه مشخص باشد.
[7] به منظور شفافیت بیشتر و محدودیت حجم نامه، ویرایش بر روی آن انجام می پذیرد.
ارسال نظر در مورد این مقاله