نوع مقاله : مقاله علمی
نویسنده
گروه مدیریت بازرگانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نیریز، فارس، ایران
چکیده
نقش بیمههای بازرگانی در پوشش خسارتهایی که در اثر خطرهای گوناگون به جوامع بشری وارد میشود، غیرقابل انکار است. از زمانی که انسان با خطر روبرو شده، دائم به دنبال راهحلی بوده که از وقوع خطرها پیشگیری کند یا اینکه راهی پیدا کند که خسارتهای ناشی از آن جبران شود. یکی از راههای جبران خسارت، بیمه کردن اموال و مسئولیتهای حقوقی و حرفهای است. قرنهاست که بیمه مورد توجه جوامع متمدن قرار گرفته و هر روز بیشتر از روز قبل انسانها با شناختی که نسبت به آن پیدا میکنند، به سوی آن گرایش پیدا میکنند.
استفاده از بیمه بهعنوان راهی برای جبران خسارت، تابع شرایط خاصی است بدین معنا که هر استفادهکنندهای تا زمان معینی میتواند ادعای خسارت نماید و بههمینمنظور در مادة 36 قانون بیمه بحث مرور زمان پیشبینی شده است و بعد از گذشت مدت پیشبینیشده، دعاوی بیمهای مشمول مرور زمان خواهد شد. ازآنجاییکه در کشور ما قوانین باید براساس احکام شرعی باشد در سال 1363 شورای نگهبان مرور زمان در قانون آیین دادرسی مدنی را مسقط حق نمیداند. لذا این بحث مطرح میشود که آیا مرور زمان در قانون بیمه (بیمههای بازرگانی) منسوخ شده یا اینکه به قوت خود پا برجاست. در این تحقیق در مورد مرور زمان و انواع آن و تفاوت آن با مهلتهای قانونی صحبت میشود. در پایان بهعنوان نتیجهگیری خواهیم گفت که مرور زمان در قانون بیمه به قوت خود باقی مانده است و مرور زمان به دو دستة قانونی و قراردادی تقسیم میشود.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
Time lapse in business insurance
نویسنده [English]
- J. Moezi
Department of Business Management, Islamic Azad University, Neyriz branch, Fars, Iran
چکیده [English]
The role of commercial insurance in covering the damages caused by various risks to human societies is undeniable. Ever since humans have faced danger, they have been constantly looking for a solution to prevent the occurrence of dangers or to find a way to compensate for the resulting damages. One of the ways to compensate for damages is to insure property and legal and professional responsibilities. For centuries, insurance has been the focus of civilized societies, and every day more than the previous day, people tend towards it with the knowledge they get about it.
The use of insurance as a way to compensate for damages is subject to certain conditions, which means that any user can claim damages up to a certain time, and for this purpose, Article 36 of the Insurance Law provides for the passage of time, and after the stipulated period, insurance claims are subject to the passage of time. Will be. Since in our country, the laws must be based on Sharia rulings, in 1363, the Guardian Council does not consider the passage of time in the civil procedure law to be a right. Therefore, this debate is raised whether the passage of time in the insurance (commercial insurance) law is obsolete or whether it is still valid. This research talks about the passage of time and its types and its difference with legal deadlines. In the end, as a conclusion, we will say that the passage of time has remained in effect in the insurance law and the passage of time is divided into legal and contractual categories.
کلیدواژهها [English]
- Insurance
- Business Insurances
- Time Lapse
- Legal Time Lapse
- Conventional Time Lapse
نامه به سردبیر
سردبیر نشریه پژوهشنامه بیمه، هرگونه پیشنهاد و انتقاد دیگر نویسندگان و خوانندگان را در خصوص نقد و بررسی این مقاله مندرج در سامانه نشریه را ظرف مدت 3 ماه از تاریخ انتشار آنلاین مقاله در سامانه و قبل از انتشار چاپی نشریه، به منظور اصلاح و نظردهی امکان پذیر نموده است.، البته این نقد در مورد تحقیقات اصلی مقاله نمی باشد.
توجه به موارد ذیل پیش از ارسال نامه به سردبیر لازم است در نظر گرفته شود:
[1] نامه هایی که شامل گزارش آماری، واقعیت ها، تحقیقات یا نظریه پردازی ها هستند، لازم است همراه با منابع معتبر و مناسب همراه باشد، اگرچه ارسال بیش از زمان 3 نامه توصیه نمی گردد.
[2] نامه هایی که بجای انتقاد سازنده به ایده های تحقیق، مشتمل بر حملات شخصی به نویسنده باشند، توجه و چاپ نمی شود.
[3] نامه ها نباید بیش از 300 کلمه باشد.
[4] نویسندگان نامه لازم است در ابتدای نامه تمایل یا عدم تمایل خود را نسبت به چاپ نظریه ارسالی نسبت به یک مقاله خاص اعلام نمایند.
[5] به نامه های ناشناس ترتیب اثر داده نمی شود.
[6] شهر، کشور و محل سکونت نویسندگان نامه باید در نامه مشخص باشد.
[7] به منظور شفافیت بیشتر و محدودیت حجم نامه، ویرایش بر روی آن انجام می پذیرد.
ارسال نظر در مورد این مقاله