فصلنامه علمی

نوع مقاله : مقاله علمی

نویسندگان

1 گروه فقه و حقوق اسلامی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه ارومیه، آذربایجان غربی، ایران

2 وکیل دادگستری

چکیده

هدف: هدف اصلی این مقاله بررسی اعتبار قاعده مرور زمان در بیمه های مربوط به وسایل نقلیه می باشد و  مرور زمان یکی از مهم‌ترین و اساسی ترین نهادهای حقوق کیفری محـسوب مـی‌شـود. پس از پیروزی انقلاب اسلامی مقنن آن را به‌طورکلی نسخ و حذف نمود و سپس مرور زمان کیفری را با شرایطی محدود و مقید در امور کیفری در سال 1378 پذیرفت و نهایتاً با تصویب قانون مجازات اسلامی سال 1392 نهاد مرور زمان را در قواعد ماهوی تصویب نمود.
روش‌شناسی: در این تحقیق با روش تحلیلی و توصیفی به این مسأله پرداخته شده است.
یافته‌ها: این تحقیق به دلیل سکوت عمدی و اَماره و قراینی که در قوانین پیشین وجود دارد، در صدد اثبات حذف مرور زمان در قانون جدید می باشد و در این خصوص به نظر می رسد، اعتقاد به نسخ صریح این قاعده وجود دارد و در مشروعیت مرور زمان بین فقها اختلاف نظر وجود دارد.
  نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق نشان می دهد: حکم عام مرور زمان در قانون بیمه به قوت خود باقی است و می بایستی جهت روشن شدن اعتبار این قاعده در خصوص بیمه‌های مسئولیت وسایل نقلیه، به قانون جدید مراجعه نمود. در این فرض، در صورتی که قانون خاص جدید حکم کلی قانون بیمه را نسخ (اعم از صریح یا ضمنی) نموده باشد از جهت تقدم قانون خاص لاحق  بر قانون عام سابق، باید قائل به حذف این قاعده شد. از سوی دیگر، در صورت ابهام، اجمال یا سکوت محض قانونگذار در قانون جدید، استناد به قانون بیمه به عنوان قانون عام راهگشا خواهد بود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Validation the rule of lapse of time on insurance of vehicles (with a jurisprudential analysis)

نویسندگان [English]

  • S. Jafarzadeh 1
  • J. Farazmehr 2

1 Department of Islamic Jurisprudence and Law, Faculty of Literature and Human Sciences, Urmia University, West Azarbaijan, Iran

2 Lawyer

چکیده [English]

Purpose: The main purpose of this article is to investigate the validity of the statute of limitations in vehicle insurances, and the statute of limitations is considered one of the most important and fundamental institutions of criminal law. After the victory of the Islamic Revolution, the legislature completely repealed and removed it, and then accepted the passage of time in criminal matters with limited and binding conditions in 1378, and finally, with the approval of the Islamic Penal Code in 1392, it approved the institution of the passage of time in the substantive rules.
Methodology: In this research, this problem has been addressed with an analytical and descriptive method.
Findings: This research aims to prove the elimination of the passage of time in the new law due to the deliberate silence and evidence and evidence in the previous laws, and in this regard, it seems that there is a belief in the explicit repeal of this rule and the legitimacy of the passage of time. There is a difference of opinion among the jurists.
Conclusion: The results of the research show that the general provision of the passage of time in the insurance law remains in force, and to clarify the validity of this rule regarding vehicle liability insurance, the new law should be referred to. In this assumption, if the new special law has repealed the general provision of the insurance law (either explicitly or implicitly), it should be considered that this rule should be deleted due to the precedence of the later special law over the previous general law. On the other hand, in case of ambiguity, brevity or absolute silence of the legislator in the new law, citing the insurance law as a general law will be a way forward.

کلیدواژه‌ها [English]

  • lapse of time
  • insurance
  • statutory deadline
  • prorogation of right
  • financial claims
 
آرزمجو، ه.، قاسمی نژاد، ی.، طیار، ش. (1393). اثر توانمندی‌های سازمانی بر عملکرد رقابتی با توجه به نقش میانجی مدیریت دانش.‎ پژوهشنامه بیمه علمی-پژوهشی، (29) 3: 151-125.
ابزری، مهدی؛‌ تیموری، هادی؛ و دلوی، محمدرضا. (1387). بررسی مؤلفه‌های فرهنگ سازمانی با رویکرد آسیب‌شناسی فرهنگی، فصلنامه راهبرد فرهنگ، 1 (4): صفحه 137-119.
انصاری، م.الف.، شائمی برزکی، ع.، صفری،ع. (1390). ارائه الگوی مدیریت فرهنگ سازمانی با رویکرد زمینه‌ای (مطالعه موردی: یک شرکت تولیدی). جامعه‌شناسی کاربردی (مجله پژوهشی علوم انسانی دانشگاه اصفهان)، (42) 2، : 142-121.
برنامه تحول در صنعت بیمه، 1387. بیمه مرکزی ج.ا.ا
حسینی, س.ح, شائمی برزکی, ع, نصر اصفهانی, ع. (1397). طراحی مدل نظام مدیریت جانشین‌پروری مبتنی بر شاخص‌های بومی‌ـ سازمانی. پژوهش‌های مدیریت منابع انسانی, 10(1), 25-50.
خدایاری، ندا. (1396). بررسی عوامل موثر بر جانشین‌پروری از دیدگاه کارکنان شرکت ارتباطات زیرساخت، پایان­نامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه علم و فرهنگ.
دهقانی حسین آبادی، ع و خوروش، م.  (1395)  ارتباط بین فرهنگ سازمانی با مدیریت جانشین پروری در اداره کل ورزش و جوانان استان اصفهان، اولین کنفرانس ملی یافته‌های نوین پژوهشی علوم ورزشی در حوزه سلامت، نشاط اجتماعی، کارآفرینی و قهرمانی، اهواز، اداره کل ورزش و جوانان استان خوزستان، دانشگاه شهید چمران اهواز.
سیمار اصل، ن. (1392). آسیب شناسی وضعیت موجود توسعه مدیران و طراحی الگوی نظام توسعه مدیران در وضعیت مطلوب صنعت بیمه ایران، پایان‌نامه دکتری، دانشکده علوم اداری و اقتصاد ، گروه مدیریت، دانشگاه اصفهان.
طیار، شاهین.، حسینی، سیدحسن.، نظری، احسانه.، (1397). شناسایی موانع و پیشنهاد راهکارهای استقرار نظام مدیریت جانشین‌پروری در راستای شایسته‌گزینی در صنعت بیمه کشور. طرح پژوهشی، پژوهشکده بیمه
علامه، س.م.، سلطانی، ف.، نریمانی، م. (1393). ارائه راهبرد‌هایی برای پیاده‌سازی مدیریت جانشین‌پروری. فصلنامه پژوهش‌های مدیریت منابع انسانی دانشگاه امام حسین (ع). (3) 6، : 139-164
فقیهی، ا.، ذاکری، م. (1393). آسیب شناسی استقرار جانشین‌پروری مدیران در سازمان‌های دولتی ایران.فصلنامه رسالت مدیریت دولتی، 5 (2)، : 24-15.
قلیچ لی، بهروز.، مشعوفی، شهرام.، قهرمانی، سعید. (1396). شناسایی و رتبه­بندی عوامل اثربخش بر موفقیت نظام جانشین‌پروری در صنعت بانکداری با استفاده از تکنیک تصمیم‌گیری چند معیاره. فصلنامه آموزش و توسعه منابع انسانی، (4) 12، : 79-103.
گل‌وردی، م.، زارعی متین، ح.، جندقی، غ. (1395). شناسایی عوامل موثر در بروز رفتار جانشین‌پروری: رویکردی کیفی. پژوهش‌های مدیریت منابع انسانی, 8(2), 183-208.‎
منصوری، مقداد. (1396). طراحی الگوی جانشین‌پروری در بنگاه‌های صنعتی (مورد مطالعه: آلومینیوم المهدی)، پایان­نامه کارشناسی ارشد، دانشکده مدیریت، حسابداری و اقتصاد، دانشگاه هرمزگان.
مهدی­بیگی، نجمه.، یعقوبی، اساعیل.، و سیدالحسینی، سید مسلم. (1396). مدیریت مسیر شغلی و جانشین‌پروری: تبیین نقش تعدیل­گری فرهنگ مربی­گری، فصلنامه پژوهش­های مدیریت عمومی، 10 (38): 170-145.
مهرتک ، م.، حبیب زاده، ش.، وطن خواه، س.، جعفری عوری ، م.، دلگشایی، ب.، آذری، ا. (1395). تحلیل شکاف بین وضعیت موجود و مطلوب جانشین‌پروری: مطالعه موردی در وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی. فصلنامه علمی‌ـ‌پژوهشی مدیریت سلامت، 19 (63): 91-100.
مهرتک، م. کامران، عزیز و زندیان، ح (1396) تبیین تاثیر فرهنگ سازمانی روی جانشین پروری در وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی: یک مطالعه کیفی. دومین همایش ملی و چهارمین همایش دانشگاهی پژوهش در توسعه مدیریت و منابع نظام سلامت، بابل.
منابع انگلیسی
Atwood, C. (2020). Succession planning basics. American Society for Training and Development.
Bleich, M. R. (2019). The Professional Development Educator and Leadership Succession Planning. The Journal of Continuing Education in Nursing, 50(3), 104-106.‏
Cameron, C. (2017). Bridging Executive Succession Gaps: Factors that Most Accelerate Executive Development (Doctoral dissertation, Case Western Reserve University).
Cameron, K. S., & Quinn, R. E. (2011). Diagnosing and changing organizational culture: Based on the competing values framework. John Wiley & Sons.
Chlebikova, D., Misankova, M., & Kramarova, K. (2015). Planning of personal development and succession. Procedia Economics and Finance, 26, 249-253.‏
Fancher, L. P., (2007). The Influence of Organizational Culture on The Implementation of Succession Planning. Georgia: A Dissertation Submitted in Partial Fulfillment of the Requirements for the Degree of Doctor of Philosophy Doctor of Philosophy Andrew Young School of Policy Studies of Georgia State University.
Farah, B., Elias, R., De Clercy, C., & Rowe, G. (2019). Leadership succession in different types of organizations: What business and political successions may learn from each other. The Leadership Quarterly.‏
Fullan, M. (2020). Leading in a culture of change. John Wiley & Sons.
Geroy, G. D., Caleb, D., & Wright, P. C. (2005). Understanding and articulating effective succession planning: a means for infusing influence by NAITTE constituencies. Journal of STEM Teacher Education, 42(1), 3.
Holmes, V. (2017). Achieving Hospital Sustainability Through Strategies for Nursing Leader Succession Planning.‏
Khatri, P., Gupta, S., Gulati, K., & Chauhan, S. (2010). Talent management in HR. Journal of management and strategy, 1(1), 39.
Porfírio, J. A., Felício, J. A., & Carrilho, T. (2019). Family business succession: Analysis of the drivers of success based on entrepreneurship theory. Journal of Business Research.‏
Rothwell, W. (2010). Effective succession planning: Ensuring leadership continuity and building talent from within. Amacom.
Rothwell, W. J. (2011). Replacement planning: A starting point for succession planning and talent management. International Journal of Training and Development, 15(1), 87-99.
Rashki, M.; Salarzehi, H.; kamalian, A.R.; Seyyed Naghavi, M.A.; vazife, Z. (2017). Proposing a Pattern for Effective Determination and Establishment of Entrepreneurial Talent using a Meta-synthesis Approach. Journal of Enterpreneurship Development, 10(2): 259-278. ‏
Schein, E. H. (2010). Organizational culture and leadership (Vol. 2). John Wiley & Sons.
Shatilwe, J. T., & Amukugo, H. J. (2016). The factors affecting the implementation of succession planning in the Ministry of Health and Social Services (MOHSS), Namibia.
Umans, I., Lybaert, N., Steijvers, T., & Voordeckers, W. (2019). The influence of transgenerational succession intentions on the succession planning process: The moderating role of high-quality relationships. Journal of family business strategy.
Zeynoddini Bidmeshki, Z.; Adli, F.; Vaziri, M. (2014). Comparing the Present and Ideal Situation of Succession Planning and Talent Management in Higher Education. Qurterly Journal of Researc and Planning in Higher Education, 20(2): 51-72.     
 
 

نامه به سردبیر


سردبیر نشریه پژوهشنامه بیمه، هرگونه پیشنهاد و انتقاد دیگر نویسندگان و خوانندگان را در خصوص نقد و بررسی این مقاله مندرج در سامانه نشریه را ظرف مدت 3 ماه از تاریخ انتشار آنلاین مقاله در سامانه و قبل از انتشار چاپی نشریه، به منظور اصلاح و نظردهی امکان پذیر نموده است.، البته این نقد در مورد تحقیقات اصلی مقاله نمی باشد.
توجه به موارد ذیل پیش از ارسال نامه به سردبیر لازم است در نظر گرفته شود:
[1] نامه هایی که شامل گزارش آماری، واقعیت ها، تحقیقات یا نظریه پردازی ها هستند، لازم است همراه با منابع معتبر و مناسب همراه باشد، اگرچه ارسال بیش از زمان 3 نامه توصیه نمی گردد.
[2] نامه هایی که بجای انتقاد سازنده به ایده های تحقیق، مشتمل بر حملات شخصی به نویسنده باشند، توجه و چاپ نمی شود.
[3] نامه ها نباید بیش از 300 کلمه باشد.
[4] نویسندگان نامه لازم است در ابتدای نامه تمایل یا عدم تمایل خود را نسبت به چاپ نظریه ارسالی نسبت به یک مقاله خاص اعلام نمایند.
[5] به نامه های ناشناس ترتیب اثر داده نمی شود.
[6] شهر، کشور و محل سکونت نویسندگان نامه باید در نامه مشخص باشد.
[7] به منظور شفافیت بیشتر و محدودیت حجم نامه، ویرایش بر روی آن انجام می پذیرد.


 

CAPTCHA Image