نوع مقاله : مقاله علمی
نویسندگان
1 گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه تهران، ایران
2 گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
3 گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
4 گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، واحد تهران مرکز دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده
هدف: این نوشتار در پی این است تعهد بیمهگذار به «افشا» که اساسیترین تعهد وی است و این تعهد در قانون بیمه ایران و لایحه بیمه تجاری مقرر شده است را مورد نقد و بررسی قرار دهد و در نهایت پیشنهاداتی جهت اصلاح قانون بیمه و نیز توجه به این موضوع در «لایحه بیمه تجاری» را مورد تاکید قرار دهد.
روش: روش مورد استفاده در این پژوهش روش توصیفی- تحلیلی با استفاده از ابزار کتابخانهای میباشد.
یافتهها: امروزه تعهد به افشا از سوی بیمهگذار در حقوق بیمه مبانی اولیه خود را از دست داده است و نیازمند «تعدیل» یا نسخ است. در جهت تعدیل این تعهد، «تعهد به معرفی منصفانه» قابل طرح میباشد. «شیوه دومی» نیز برای اجرای تعهد به افشا قابل ارائه است و آن عبارت است از ارائه اطلاعات کافی از سوی بیمه گذار به بیمهگر است که توجه او به موضوعات مهم را برانگیزد تا چنانچه بیمهگر لازم دانست خود اطلاعات بیشتر را جویا شود و بیمهگر قادر نباشد به راحتی در مقابل بیمهگذار به دفاع عدم افشا متوسل شود.
نتیجهگیری: در حقوق بیمۀ ایران تعهد بیمهگذار به افشا که در قانون بیمه 1316 مقرر شده است مشابه تعهد به افشا در قانون 1906 انگلیس میباشد. این تعهد امروزه از توجیهی که در زمان تصویب آن قوانین برخوردار بود، دیگر برخوردار نیست. از این رو ضرورت دارد این موضوع در «لایحۀ بیمۀ تجاری» که به منظور جایگزینی قانون بیمۀ ایران به مجلس شورای اسلامی ارائه شده است مورد پیشبینی و توجه قرار گیرد و تعهد مناسبتری همچون تعهد به معرفی منصفانه جانشین آن شود.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
"Fair presentation" instead of "obligation to disclose" in commercial insurance
نویسندگان [English]
- A. Khoroushi 1
- H. Rahimi 2
- A. Ghasemi Hamed 3
- J. Maleki 4
1 Department of Private Law, Faculty of Law, Theology and Political Science, Science and Research Unit, University of Tehran, Iran
2 Department of Private Law, Faculty of Law and Political Science, Allameh Tabatabai University, Tehran, Iran
3 Department of Private Law, Faculty of Law, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran
4 Department of Private Law, Faculty of Law, Tehran Branch, Center of Islamic Azad University, Tehran, Iran
چکیده [English]
Purpose: This article seeks to review the policyholder's commitment to "disclosure", which is his most fundamental commitment, and this commitment is stipulated in Iran's insurance law and the commercial insurance bill, and finally make suggestions for improvement. The insurance law and attention to this issue in the "Commercial Insurance Bill" should be emphasized.
Method: The method used in this research is the descriptive-analytical method using library tools.
Findings: Today, the obligation to disclose on the part of the insured has lost its basic foundations and needs to be "amended" or repealed. In order to adjust this obligation, "commitment to fair presentation" can be proposed. "The second method" can also be provided to fulfill the obligation to disclose, and it consists of providing sufficient information from the policyholder to the insurer to draw his attention to important issues, so that if the insurer deems it necessary, he will seek more information. And the insurer is not able to easily resort to the non-disclosure defense against the insured.
Conclusion: In Iranian insurance law, the policyholder's obligation to disclose, which is stipulated in the insurance law of 1316, is similar to the obligation to disclose in the English law of 1906. Today, this commitment no longer has the justification it had at the time of the adoption of those laws. Therefore, it is necessary to anticipate and pay attention to this issue in the "Commercial Insurance Bill" which has been submitted to the Islamic Council of Iran to replace Iran's insurance law, and replace it with a more appropriate commitment such as the commitment to fair introduction.
کلیدواژهها [English]
- Non-consumer Insurance
- material facts
- Disclosure
- Fair presentation
نامه به سردبیر
سردبیر نشریه پژوهشنامه بیمه، هرگونه پیشنهاد و انتقاد دیگر نویسندگان و خوانندگان را در خصوص نقد و بررسی این مقاله مندرج در سامانه نشریه را ظرف مدت 3 ماه از تاریخ انتشار آنلاین مقاله در سامانه و قبل از انتشار چاپی نشریه، به منظور اصلاح و نظردهی امکان پذیر نموده است.، البته این نقد در مورد تحقیقات اصلی مقاله نمی باشد.
توجه به موارد ذیل پیش از ارسال نامه به سردبیر لازم است در نظر گرفته شود:
[1] نامه هایی که شامل گزارش آماری، واقعیت ها، تحقیقات یا نظریه پردازی ها هستند، لازم است همراه با منابع معتبر و مناسب همراه باشد، اگرچه ارسال بیش از زمان 3 نامه توصیه نمی گردد.
[2] نامه هایی که بجای انتقاد سازنده به ایده های تحقیق، مشتمل بر حملات شخصی به نویسنده باشند، توجه و چاپ نمی شود.
[3] نامه ها نباید بیش از 300 کلمه باشد.
[4] نویسندگان نامه لازم است در ابتدای نامه تمایل یا عدم تمایل خود را نسبت به چاپ نظریه ارسالی نسبت به یک مقاله خاص اعلام نمایند.
[5] به نامه های ناشناس ترتیب اثر داده نمی شود.
[6] شهر، کشور و محل سکونت نویسندگان نامه باید در نامه مشخص باشد.
[7] به منظور شفافیت بیشتر و محدودیت حجم نامه، ویرایش بر روی آن انجام می پذیرد.
ارسال نظر در مورد این مقاله