فصلنامه علمی

نوع مقاله : مقاله علمی

نویسندگان

1 گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، دانشگاه قم، قم، ایران

2 گروه حقوق عمومی و بین الملل، دانشکده حقوق، دانشگاه قم، قم، ایران

چکیده

هدف: ‌این تحقیق با هدف یافتن نظریه مناسب برای تحلیل رابطه میان مسئولیت دارنده و بیمه‌گر در قانون بیمه اجباری ‌شخص ثالث ‌مصوب 1395 انجام شده که مسئولیت دارنده را تنها محدود به بیمه نمودن وسیله نقلیه نموده ‌و بیمه‌گر را مسئول هر نوع خسارت ناشی از وسیله نقلیه می‌داند.
روش‌شناسی: این تحقیق بر اساس چگونگی به ­دست آوردن داده‌های مورد نیاز ‌از نوع توصیفی-تحلیلی است که به روش ‌کتابخانه‌ای و بر مبنای متغیر کیفی انجام شده است.
یافته‌ها: با توجه به ساختار قانون بیمه اجباری خسارات وارده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه مصوب 1395، نمی‌توان میان مسئولیت دارنده به‌عنوان بیمه‌گذار و بیمه‌گر رابطه‌ای منطقی برقرار نمود. زیرا، در مواردی مانند بروز حادثه در اثر قوه قاهره و حوادث غیرمترقبه، ایراد خسارت توسط سارق و عدم دخالت و تقصیر دارنده یا راننده که ‌هیچ مسئولیتی جهت جبران خسارت ‌ندارد،‌ به موجب قانون بیمه‌گر مکلف به جبران خسارت است. با این حال امکان تئوریزه کردن مبنای مسئولیت بیمه‌گر وجود دارد.
نتیجه‌گیری: برای یافتن رابطه میان مسئولیت دارنده و بیمه‌گر، نباید مبنای مسئولیت بیمه‌گر را مسئولیت دارنده فرض نمود. بلکه باید با تکیه بر تئوری‌هایی چون «عدالت توزیعی» و «رابطه مسئولیت بیمه‌گر با خسارات ناشی از وسیله نقلیه» حکم قانون را در راستای جبران خسارت زیان‌دیده به هر طریق حتی زمانی که دارنده مسئول نباشد، پذیرفت و رابطه تبعیت بین مسئولیت بیمه‌گذار و بیمه‌گر را مقطوع دانست.
 

 

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

The basis of owner's and insurer's obligation in 2016 compulsory insurance to losses to third- party

نویسندگان [English]

  • ُS. A. A. Rahimi 1
  • D. Mohebbi Anjadani 2

1 Department of Private Law, Faculty of Law, Qom University, Qom, Iran

2 Department of International and Public Law, Faculty of Law, Qom University, Qom, Iran

چکیده [English]

Objective: This study aimed to find a properly theory to analyze the relationship between owner's responsibility and insurer in “Compulsory insurance to losses to third parties as a result of accidents caused by vehicles act” that the owner's responsibility is restricted merely to insure his motor vehicle and the Insurer is responsible to compensate any damages resulting from motor vehicle. Really the owner insurs the vehicle and there is no obligation to him but insurer take all other obligations and responsibilities in all cases refering to 2016 Act, even in some force majeure cases such as Acts of God or theft.
Method: This study was descriptive-analytical and was done according to library resources with qualitative variables.
Finding: With regarding to the structure of “Compulsory insurance to losses to third parties as a result of accidents caused by vehicles act”, there is no reasonable relation between the responsibility of owner as insured and the insurer. As in some cases such as force majeure, damages by thief and damages which the owner or the driver has no role or fault in its occurrence, then, the owner or the driver has no liability for compensation, but the insurer shall compensate the damages upon regular basis. 
Conclusion: Thus, to find out the relationship between the liability of the owner and the insurer, the responsibility of owner shall not be considered as the basis of insurer's responsibility, but with reliance on the theories of "Distributive Justice" and "the relationship between the insurer's responsibility and the damages resulting from vehicle" the rule of act shall be accepted to compensate damages incurred by injured party even the owner has no responsibility for compensation, i.e., we can consider the liability of the insurer instead of the liability of the owner as the basis for compensation. This is because the legislator has sought to compensate the maximum damage and this goal is not achieved by basing the liability of the owner, but the main responsibility in these accidents is the insurer’s and this responsibility has been transferred ccording to the insurance contract and the 2016 Compulsory Insurance Act. Therefore, the basis of insurer's responsibility shall not be owner's responsibility, and there is no subordinate relationship between the insured and the insurer in the responsibility.
JEL Classification: K13, K29, K39

کلیدواژه‌ها [English]

  • Owner
  • Insurer
  • Distributive Justice
  • Subordination Responsibility
  • Commitment to Care
احمدی، خلیل. (1396). مهم‌ترین نوآوری‌های قانون «بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه ‌سال 1395. پژوهشنامه بیمه، ‌32(3): 122-103.
امیرمحمدی، محمدرضا و حسین‌زاده و عبدالرضا محمد. (1386). مسئولیت جمعی. مقالات و بررسی‌ها، 95: 58‌-41.‌
ایزانلو، محسن. (1387). نقد و تحلیل قانون اصلاح قانون بیمه اجباری. فصلنامه مطالعات حقوق خصوصی، ‌38(4): ‌56-37.
بهرامی احمدی، حمید. (1388). مسئولیت مدنی. تهران، نشر میزان، چاپ اول.
بادینی، حسن. (1384). فلسفه مسئولیت مدنی. تهران، شرکت سهامی انتشار، چاپ اول.
خدابخشی‌، عبدالله. (1388). بیمه و حقوق مسئولیت مدنی. تهران، معاونت حقوقی و توسعه قضایی قوه قضائیه، چاپ اول.
داراب پور،‌ مهراب. (1387). مسئولیت‌های خارج از قرارداد. تهران، انتشارات مجد، چاپ اول.
صفایی، سیدحسین و رحیمی، حبیب‌الله. (1397). مسئولیت مدنی تطبیقی. تهران، انتشارات شهردانش، چاپ اول.
صفایی، سیدحسین و رحیمی، حبیب الله. (1389). مسئولیت مدنی. تهران، انتشارات سمت، چاپ اول.
کاتوزیان، ناصر. (1387). مسئولیت مدنی: مسئولیت‌های خاص و مختلط. تهران، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ هشتم.
Benson, P. (1992). The basis of corrective hustice and its relation to distributive justice. Iowa Law Review, 77: 515-601.
‌Harpwood, V. H. (2009). Modern tort law. London and New York: Routledge. Cavendish, Seventh Edition.
Blanchard. R. H. (1936). Compulsory motor vehicle liability, insurance in massachusetts. Law and Contemporary Problems, 3(4): 537-553.

نامه به سردبیر


سردبیر نشریه پژوهشنامه بیمه، هرگونه پیشنهاد و انتقاد دیگر نویسندگان و خوانندگان را در خصوص نقد و بررسی این مقاله مندرج در سامانه نشریه را ظرف مدت 3 ماه از تاریخ انتشار آنلاین مقاله در سامانه و قبل از انتشار چاپی نشریه، به منظور اصلاح و نظردهی امکان پذیر نموده است.، البته این نقد در مورد تحقیقات اصلی مقاله نمی باشد.
توجه به موارد ذیل پیش از ارسال نامه به سردبیر لازم است در نظر گرفته شود:
[1] نامه هایی که شامل گزارش آماری، واقعیت ها، تحقیقات یا نظریه پردازی ها هستند، لازم است همراه با منابع معتبر و مناسب همراه باشد، اگرچه ارسال بیش از زمان 3 نامه توصیه نمی گردد.
[2] نامه هایی که بجای انتقاد سازنده به ایده های تحقیق، مشتمل بر حملات شخصی به نویسنده باشند، توجه و چاپ نمی شود.
[3] نامه ها نباید بیش از 300 کلمه باشد.
[4] نویسندگان نامه لازم است در ابتدای نامه تمایل یا عدم تمایل خود را نسبت به چاپ نظریه ارسالی نسبت به یک مقاله خاص اعلام نمایند.
[5] به نامه های ناشناس ترتیب اثر داده نمی شود.
[6] شهر، کشور و محل سکونت نویسندگان نامه باید در نامه مشخص باشد.
[7] به منظور شفافیت بیشتر و محدودیت حجم نامه، ویرایش بر روی آن انجام می پذیرد.


 

CAPTCHA Image