میثم اکبری دهنو؛ مرتضی شهبازینیا
چکیده
هرچند قانون بیمه تنها امکان بیمه نمودن مرهونه از سوی مرتهن را مورد پیشبینی قرار داده است، بهلحاظ وجود نفع بیمهای، راهن نیز از این حق برخوردار خواهد بود. در بیمه مرهونه اصولاً مسئولیت بیمهگر ناشی از فرض اتلاف یا تلف مرهونه است. در هر کدام از این حالات نیز بسته به اینکه بیمهگذار راهن و یا مرتهن باشد احکام و آثار بیمه مرهونه متفاوت ...
بیشتر
هرچند قانون بیمه تنها امکان بیمه نمودن مرهونه از سوی مرتهن را مورد پیشبینی قرار داده است، بهلحاظ وجود نفع بیمهای، راهن نیز از این حق برخوردار خواهد بود. در بیمه مرهونه اصولاً مسئولیت بیمهگر ناشی از فرض اتلاف یا تلف مرهونه است. در هر کدام از این حالات نیز بسته به اینکه بیمهگذار راهن و یا مرتهن باشد احکام و آثار بیمه مرهونه متفاوت است. در صورت اتلاف مرهونه از سوی بیمهگذار، شرکت بیمهگر مسئولیتی بر عهده ندارد. با وجود این در صورت اتلاف مرهونه از سوی شخصی غیر از بیمهگذار، بیمهگر مکلف به جبران خسارت از بیمهگذار است. در فرض تلف مرهونه بیمهشده، آنچه مهم و در خور است، بیمه مرهونه از سوی راهن است. قانون مدنی در این باره حکمی ندارد؛ اما آنچه از مبانی حقوق مدنی و فقهی در این مسئله قابل استنباط است، ادامه تعلق حق مرتهن نسبت به خسارات پرداختی از سوی شرکت بیمه است.